HISTORIA POCHODZENIA

W przeszłości rasa ta była znana jako – “Chien de Franche-Comté” (Pies z Franche-Comte), zgodnie z nazwą prowincji na granicy francusko-szwajcarskiej, skąd pochodzi. Był to typowy francuski pies gończy trzymany w dużych sforach i używany do popularnych wśród arystokratów polowań.

Pierwsza wzmianka o „porcelanowej” rasie pochodzi z 1779 roku.

W owych czasach lasy wschodniej Francji pełne były zajęcy, dzików, saren, jeleni i wilków. Mieszkający tam markiz de Foudras podjął się wraz z przyjaciółmi zorganizowania sfor psów wyspecjalizowanych w polowaniach na poszczególne rodzaje zwierza.

W tym celu jego przyjaciel, Choiseul, nie szczędząc sił ani środków sprowadził wprost ze Szwajcarii stado sześćdziesięciu biało-pomarańczowych psów, które specjalizowały się w łowach na zające. Psy te były lekkie, szybkie i zwinne, nie zapadały się w grząskim gruncie a ponadto prześlizgiwały przez gęste poszycie. W promieniach słońca jego biała sierść lśniła niczym drogocenna porcelana.

Wkrótce wieść o niebywałej rasie dotarła nawet do królewskich uszu. Ludwik XVI zażyczył sobie sprowadzenia pary takich psów do Wersalu. W  pięć lat po przybyciu do Francji porcelaine znane były już wszędzie i stały się niezmiernie popularne, jako pies myśliwski francuskiej arystokracji.

W czasie Rewolucji Francuskiej populacja porcelaine została poważnie przetrzebiona.  Część psów przetrwało  między innymi dzięki staraniom dr Coillot który przechował  je w swym majątku Luxeuil. To w jego włościach psy przetrwały czasy terroru, aż do czasów napoleońskich, kiedy znów wróciły do łask.

To właśnie od psów sprowadzonych do Francji i hodowanych z klasztorze Luxeuil pochodzi dzisiejszy porcelaine.

Porcelaine jest jednym z największych osiągnięć francuskiej hodowli psów. To utalentowany pies, wyposażony we wszystkie zalety, jakie tylko można sobie wyobrazić.

Ten, dawniej polujący tylko w sforze  pies jest nie tylko piękny, ale również bardzo pracowity, energiczny, silny i odważny. Jego gładka, błyszcząca sierść sprawia, że  faktycznie wygląda jak figurka z fabryki porcelany.

Chociaż został wyhodowany do polowań na zające, używano go także do polowań na sarny czy dziki. Nie bywa groźny ani agresywny, swe zadania wykonuje z pełnym oddaniem, ma wiele odwagi, sił duchowych, inteligencji i opanowania.  Monsieur Canteleu, francuski specjalista od psów gończych pisze o porcelaine z zachwytem: – Bardzo łatwy do prowadzenia pies, z którym można pracować wprost optymalnie. Jest zapalony w pracy, ale nie jest w niej ani porywczy, ani nieuważny. Doskonały w ruchach, wspaniały w węszeniu, i to przy każdej pogodzie. Ze względu na charakter nie nadaje się do polowania na lisa, ale wobec zajęcy czy saren jest bezkonkurencyjny.

To niewiarygodne, że zwierzę o tak delikatnej budowie może przedzierać się przez krzaki nie raniąc sobie długich uszu ani nie łamiąc sprawnych kończyn. Porcelaine już niejednokrotnie w przeszłości wykazał, że wiele potrafi wytrzymać.

Francuscy myśliwi od lat znają porcelaine i cenią za jego talenty  troskliwie pielęgnując wspaniały nos i elegancką sylwetkę swych psów.

Psy charakteryzują się melodyjnym, dźwięcznym głosem i świetnym węchem. Obecnie, kiedy polowania w sforze należą do przeszłości, są raczej stosowane do pracy „na farbie”, bo doskonale „trzymają ślad”.

FRANCUSKI ARYSTOKRATA

Typowe cechy francuskiego pochodzenia porcelaine opisuje wzorzec rasy….. „Francuski arystokrata zarówno z wyglądu jak i zachowania.”…. „Bardzo francuski w typie, reprezentujący jego najwyższą jakość w każdym detalu.” Jego piękne imię wiernie ilustruje szlachetność rasy, która faktycznie przypomina błyszczącą porcelanową figurkę.

Jak większość francuskich psów gończych ma długie, osadzone poniżej linii oczu, uszy, które po rozciągnięciu sięgają czubka nosa. Charakterystyczny wygląd porcelaine podkreśla drobna głowa, ciemne oczy i czarny nos kontrastujące ze śnieżnobiałą maścią. Również „francusko- arystokratyczny” jest charakter porcelaine. Wygląda szlachetnie, zachowuje się dystyngowanie, godnie i posłusznie – zwłaszcza w domu. Ognisty charakter ujawnia się w nim dopiero, gdy zwęszy trop .Wtedy, podobnie jak wszystkie gończe, pogna z pasją i odwołanie go w tym momencie może być bardzo trudne. Kocha ruch i wszystkie psie sporty, ale potrafi też cały dzień przeleżeć na kanapie. Uwielbia towarzystwo człowieka i jeśli dostanie taką możliwość, zbuduje z nim silną więź.

SZKOLENIE

Jak każdy pies również i ta rasa powinna mieć podstawowe szkolenie, mimo, że porcelaine należy do psów łatywch w prowadzniu. Uczy się szybko i z zaangażowaniem. Jest zrównoważony i inteligentny. Doskonale czuje się w grupie, dlatego idealnie wpasowue się w grupowe szkolenia z zakresu posłuszeństwa, lub spacery w większej grupie psów.

Rasa ta nie potrzebuje kagańca ani kolczatki, bo nie jest agresywny w stosunku do ludzi, a z psami nie wdaje się w bójki. Bez problemu dostosowuje się do chodzenia na smyczy, ale nie zapominajmy, że jak każdy pies potrzebuje również swobody i wybiegania. Dlatego najważniejsze na treningach jest bezwględne przychodzenie na zawołanie, ponieważ podczas spaceru w naturalnym środowisku, pasja łowiecka potrafi wygrać i bierze górę nad wolą przewodnika.

Górskie wędrówki czy bieg przy rowerze lub inne formy aktywności fizycznej są dla tych psów jak najbardzie wskazane, za co będą bezgranicznie wdzięczne swoim opiekunom.

PIELĘGNACJA

Sierść porcelaine jest łatwa w utrzymaniu i wymaga jedynie minimalnej i nieskomplikowanej pielęgnacji. Linieje nieznacznie , co jednak nie znaczy niewidocznie. Dla wielbicieli czerni białe krótkie włoski mogą się okazać nie lada utrapieniem. Podawanie preparatów wzmacniających sierść daje naprawdę doskonałe rezultaty.

W okresie wiosenno-letnim  trzeba uważać na pasożyty, zagrażające naszemu psu na łąkach i polach, a także na ewentualne stany zapalne uszu (zwłaszcza gdy nasz pupil lubi zabawy w wodzie).

Brak podszerstka sprawia, że w polskim klimacie w okresach zimowych, przy silnych mrozach warto pomyśleć o dodatkowym ubranku dla porcelaine. Ich sierść  nie będzie wystarczającym zabezpieczeniem przed chłodem.

Porcelaine to generalnie zdrowa rasa, bez poważnych wrodzonych wad genetycznych. Odpowiednio żywione (nie przekarmiane!) dożywają mniej więcej 12-14 lat.

żródło : „Porcelaine  w pigułce”  – www.naszepsy.pl

oraz informacje od  hodowców i pasjonatów rasy